به گزارش پایگاه خبری اکوبان نیوز؛ تابستان امسال بود که الگوهای هواشناسی جهانی پاییز پربارشی را برای سال ۱۴۰۲ در ایران پیش‌بینی می‌کردند، پیش‌بینی‌ای که به‌غلط به استان کرمان و جنوب شرق کشور هم نسبت داده می‌شد در حالی که در همان گزارش ها نیز تمرکز بیشتر بر غرب و جنوب غرب کشور بود و پاییز هم تمام شد و باران چندانی نبارید.
اینکه این پیش‌بینی‌ها تا چه حد در فضای ذهنی مردم جا خوش کرد و دلخوش به پاییز پُرباران بودند موضوع جدایی است اما آنچه در واقعیت با آن روبه رو بودیم و دیدیم و بررسی کردیم امسال بارندگی چندانی در پاییز به ویژه در استان کرمان اتفاق نیافتاد و دیدگان و قلب ها نیز در استان دست به دعا شده اند که باران ببارد؛ در این زمینه چندروز اخیر نماز طلب باران نیز در مرکز استان اقامه شد.
این درحالی است که براساس گزارش ها کل بارش در استان از ابتدای سال زراعی تاکنون ۱۳.۲ میلی‌متر بوده است که از کاهش ۵۷.۴ درصدی بارش‌های امسال استان در مقایسه بامدت مشابه سال گذشته خبر می دهد.براساس اعلام هواشناسی، متوسط بارش بلندمدت استان کرمان نیز ۳۶ میلی‌متر بوده است. اما مدیرکل هواشناسی کرمان اعلام کرد: در پاییز امسال میانگین بارندگی استان به ۹.۱۱ میلی‌متر رسید که در مقایسه با بلندمدت ۹ میلی‌متر کاهش داشته است.
محسن عراقی‌زاده افزود: در بین شهرستان‌های استان کرمان، گُنبکی با ۵.۱ میلی‌متر، ریگان با ۴.۲ و فاریاب با میانگین بارش ۴.۳ میلی‌متر کمترین میزان بارش را در فصل گذشته داشته‌اند.
وی با اشاره به اینکه شهرستان بم با ۴.۲۰ میلی‌متر بیشترین میزان بارش را در سال زراعی جاری داشته است، تاکید کرد: جیرفت با ۶.۱۹ میلی‌متر و کرمان با ۱۷ میلی‌متر بارش از ابتدای سال زراعی جاری در رتبه های بعدی قرار دارند.
پرباران ترین نقطه کرمان، بیشترین کاهش را داشت
اما نکته قابل تامل که طی چندسال اخیر هم خبرساز بوده اینکه به گفته مدیرکل هواشناسی استان کرمان، شهرستان رابُر که از مناطق مرتفع و پربارش طی سال های گذشته بوده، در پاییز سال جاری با میانگین بارندگی ۷.۱۵ میلی‌متر، ۸.۳۷ میلی‌متر بارندگی نسبت به بلندمدت خود را داشته و شهرستانی به شمار می رود که بیشترین کاهش را نسبت به بلندمدت داشته است.
قصه کم بارشی در استان کرمان موضوع جدیدی نیست که بگوییم به‌تازگی درگیر این پدیده شده‌ایم؛ این استان با آب و هوای خشک و در موقعیت خاصی از فلات ایران قرار گرفته، موضوعی که قنات های متعدد استان و تلاش پیشینیان ما برای کشاورزی با آب این قنات ها هم آن را ثابت می‌کند. هرچند، کاش طی سال های اخیر به باور کارشناسان، به جای سیاست توسعه چاه های عمیق، احیای قنات ها یا احداث قنات های جدید، همان ابتکار پیشینیان این سرزمین در دستور کار قرار گرفته بود تا این وضعیت را شاهد نباشیم.
