به گزارشش اکوبان نیوز، کره جنوبی چهارمین اقتصاد بزرگ آسیا و دهمین اقتصاد بزرگ جهان از نظر تولید ناخالص داخلی (GDP) اسمی است. این کشور در طول پنج دهه توانسته از یکی از فقیرترین کشورهای آسیا به یکی از ثروتمندترین و پیشرفتهترین اقتصادهای منطقه تبدیل شود. شرکتهای کرهای مانند سامسونگ و اسکی هاینیکس طیف گستردهای از محصولات الکترونیکی را تولید میکنند و شرکت هیوندای کرهای یک خودروساز مشهور جهان است. کره جنوبی همچنین یکی از بزرگترین سازندگان کشتی در جهان است و بهتازگی، انفجار محبوبیت کی پاپ و فرهنگ کرهای باعث افزایش بیسابقه قدرت نرم و درآمد دلاری برای این کشور شده است.
آمار رشد اقتصادی در کره جنوبی
تحول عظیم اقتصاد کره جنوبی پس از پایان جنگ کره در سال ۱۹۵۳ رخ داد و این کشور را به یک قدرت صنعتی تبدیل کرد و درهای اقتصاد کره را به روی جهان باز کرد. سیاستهای صادراتمحور و سرمایهگذاری در نوآوری نقش حیاتی در توسعه اقتصاد به شکل کنونی آن ایفا کردند. در ابتدا، منسوجات و صنایع سبک به عنوان نخستین بخشهای هدف گذاری شده برای توسعه اقتصادی در این کشور انتخاب شدند، سپس این تمرکز به صنایع سنگین مانند آهن و فولاد و تولید مواد شیمیایی منتقل شد.
کره جنوبی تلاشهای خود را به سمت صنایع فناوری پیشرفته مانند تولید خودرو و الکترونیک و همچنین فناوری اطلاعات متمرکز کرد. استراتژی اقتصادی دولت باعث شد که رشد واقعی تولید ناخالص داخلی به طور متوسط بین سالهای ۱۹۶۰ تا ۲۰۱۹ به ۷.۳ درصد در سال برسد.
در سال ۲۰۲۰، رشد تولید ناخالص داخلی کره جنوبی یک درصد کاهشی شد که بدترین عملکرد اقتصادی کره از سال ۱۹۹۸ بود و این اتفاق به دلیل فروپاشی ناشی از پاندمی کرونا بود. با این حال، اقتصاد کره جنوبی در سال ۲۰۲۱ به ریل اصلی بازگشت و نرخ رشد تولید ناخالص داخلی به ۴.۰ درصد رسید که بهترین رشد اقتصادی این کشور در ۱۱ سال گذشته بود و این رشد تحت تأثیر صادرات قوی نیمههادیها و خودروها به دست آمد.
رشد اقتصادی در سال ۲۰۲۲ کند شد و اقتصاد کره در آن سال رشد ۲.۶ درصد و در سال ۲۰۲۳، رشد ۱.۴ درصدی را تجربه کرد.
الگوی پیشرفت کره جنوبی
الگوی پیشرفت اقتصاد کره جنوبی در سالهای پس از جنگ کره به لحاظ تحلیلی به سه دسته تقسیم میشود: جایگزینی واردات (۱۹۵۴-۱۹۶۰)، گرایش به صادرات (۱۹۶۱-۱۹۷۹)، و توازن و تثبیت (پس از ۱۹۸۰). برای هر مرحله، مجموعهای متمایز از اهداف و سیاستها قابل شناسایی است. سیاستهای جایگزینی واردات پس از جنگ کره (۱۹۵۰-۱۹۵۳) منجر به عملکردی ضعیف در رشد اقتصادی شد. با این حال، در این دوره کره جنوبی به بهبود زیرساختهایش پرداخت که به عنوان پایهای برای توسعه صنعتی این کشور عمل کرد. در سالهای بعد در کره جنوبی صنعتیسازی مبتنی بر صادرات از سال ۱۹۶۱ آغاز شد. طی بیست سال بعد، استراتژی صنعتیسازی توسط دولت از طریق توسعه صادرات پیگیری شد.
